موسسه توانمندسازی زنان و کودکان مهر و ماه، موفق به دریافت گواهی اعتماد افرا شد
موسسه توانمندسازی زنان و کودکان مهر و ماه، موفق به دریافت گواهی اعتماد افرا شد
پس از ارزیابی صورت‌‌گرفته توسط تیم ارزیابی موسسه حامیان نواندیش افرا بر اساس استاندارد افرا، موسسه مهر و ماه توانست گواهی اعتماد یکساله این مجموعه را در تاریخ ۱۲/۱۰/۱۴۰۳ اخذ کند.
موسسه حامیان نواندیش افرا یک مجموعه غیرانتفاعی است و با هدف توسعه زیرساخت‌های نیکوکاری ایجاد شده است. افرا به موسسه‌های نیکوکاری و خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد کمک می‌کند تا بدون هزینه و با کمک استاندارد افرا، زیرساخت‌های مدیریتی خود را شکل داده یا تقویت کنند.
استاندارد افرا، حداقل‌های عملکرد بهینه موسسه‌های نیکوکاری را تضمین می‌کند
استاندارد افرا شاخص‌هایی را معرفی می‌کند که موسسه‌های نیکوکاری، خیریه و سازمان‌های مردم نهاد، با کمک آن بتوانند نقاط قوت و نقاط قابل بهبود خود را شناسایی و زیرساخت‌های خود را تقویت کنند. ارزیابی افرا بر اساس این استاندارد، در هفت حوزه «حاکمیت سازمانی»، «برنامه‌ریزی، اجرا و ارزیابی»، «سرمایه انسانی»، «ارتباطات»، «مالی»، «فناوری» و «بهبود مستمر» صورت می‌گیرد و سازوکارهای لازم را جهت عملکرد بهینه موسسه‌های نیکوکاری، مورد سنجش قرار می‌دهد.
موسسه توانمندسازی زنان و کودکان مهر و ماه در سال 1391 به همت جمعی از داوطلبان دغدغه‌مند نسبت به جامعه و به خصوص زنان و کودکان، با شعار «سواد، فقط خواندن و نوشتن نیست؛ بلکه توانایی از یاد بردن نادرست‌ها و دوباره یادگرفتن است» در منطقه فرحزاد تهران تاسیس شد. جامعه هدف موسسه، زنان و کودکان هستند و خدمات خود را در سه حوزه آموزش، توانمندسازی و مددکاری به این دو گروه ارائه می‌دهد.
موسسه مهر و ماه همراهی خود را با مؤسسه افرا در سال ۱۴۰۱ با شرکت در کارگاه‌های آموزشی استاندارد و انجام خودارزیابی آغاز کرد. موسسه مهر و ماه پس از آن با تمرکز بر زیرساخت‌ها و سازوکارهای اجرایی و مدیریتی خود، با حضور در ارزیابی افرا، موفق شد تا گواهی اعتماد یکساله افرا را کسب کند.
بر اساس این گواهی اعتماد، فعالیت موسسه مهر و ماه منطبق بر الزامات پایه‌ای استاندارد افرا است.
هر زن قدرتمند، هر کودک آگاه، یک جامعه شکوفا
حضور موسسه مهر و ماه در هفتمین نمایشگاه کار ایران
ختنه زنان یا ناقص‌سازی جنسی زنان (FGM) یکی از شدیدترین اشکال خشونت علیه زنان و دختران است که در برخی فرهنگ‌ها به‌عنوان یک سنت یا باور مذهبی اجرا می‌شود. این عمل که شامل برداشتن جزئی یا کامل اندام‌های تناسلی خارجی زنانه است، نه‌تنها باعث آسیب‌های شدید جسمی و روانی می‌شود، بلکه نقض آشکار حقوق بشر و حقوق زنان محسوب می‌شود.
۱. وسط زایمان فینت کردم. برای لحظاتی از این دنیا رفتم و بلوک زایمان پر از استرس شد. وقتی که برگشتم می‌شنیدم که زنگ زده‌اند به اورژانس که کسی بیاید و نوار قلبم را بگیرد و کسی از آن‌طرف خط داشت می‌گفت در اورژانس فقط مرد هست و مرد نمی‌تواند بیاید بلوک زایمان و داشتند بحث می‌کردند که مریض را هم نمی‌شود تکان داد. روبه‌رویم پوستر سیاهی بود که وسطش زنی بود که نوزادی را درونش دار زده بودند/زده بود و بالای پوستر نوشته بود “سقط عمدی جنین با مادر چه می‌کند؟”. دور زن دایره‌هایی بود که جواب سوال را می‌داد: احساس خشم، افسردگی، اختلالات عصبی،بی خوابی و خواب پریشان، احساس اضطراب و … بلوک زایمان پر از اضطراب بود تا اینکه کسی آن طرف خط قبول کرد که بیاید و از من نوار قلب بگیرد. در شرح وظایفش اینکار نبود. داشت لطف می‌کرد. کسی مجبورش نکرده بود که بیاید بالای سر من ولی مردهای اورژانس را کسی مجبور کرده بود که نیایند بلوک زایمان حتی وقتی که ممکن بود هر لحظه من بمیرم و شاید جنینم… برای کسی مهم نبود مادر در این حالت چه چیزی را تجربه می‌کند…احساس خشم، اضطراب، بی‌ارزشی…
هنوز جامعه از شوک آزار و جان دادن نیان دخترک ۶ سال بوکانی در نیامده است که بار دیگر خبر تلخ قتل یک دختر ۱۷ ساله در پیرانشهر به دست پدرش زخم کهنه آزار جنسی و خشونت علیه کودکان را آشکار ساخت.
۱. با نوزادم رفته ام به یک همایش. مسیر ورودی راهی برای عبور کالسکه ندارد. مرد خوش‌پوشی جلو می‌آید و کمکم می‌کند که کالسکه را از پله‌ها بالا ببرم و با مهربانی می‌گوید که خودش هم نوزاد دارد. ازش نمی‌پرسم بچه را کجا گذاشتی که توانستی بیایی به همایش. بدیهی است که بچه پیش مادرش است. این ولی اولین سوالی است که هرجا که بدون نوزادم می‌روم از من پرسیده می‌شود. من باید قبل از اینکه جایی بروم مشخص کرده باشم که نوزادم کجا می‌ماند در نبود من. چون بدیهی نیست که در نبود مادر، بچه پیش پدر می‌تواند باشد!