رویایی به نام شناسنامه
«کودک باید از بدو تولد صاحب اسم و ملیت گردد.» *
محرومیت تعداد زیادی از کودکان جهان و گروه‌هایی از کودکان کشور ما، مسأله‌ای آشکار و دردناک است، اما اگر محرومیت از حقِ دارا بودن هویت و ملیت آن هم با آمار رسمی* بیش از ۴۹ هزار کودک بدون شناسنامه در کشور، غیرقابل باور به نظر بیاید، اما باید بگوییم این آمار رسمی است. آمارهای غیررسمی عددی بالاتر از ۱۵۰ هزار را بیان می‌کند. پس از سال‌ها و با تلاش‌های فراوان فعالان مدنی برای اعطای تابعیت به کودکانی که مادرشان ایرانی است، قانون مدنی اصلاح و برای اجرا به دولت ابلاغ شده است، اما تنها خانواده‌های معدودی توانسته‌اند با استفاده از این قانون برای کودکانشان شناسنامه ایرانی بگیرند در این میان همچنان کودکان بسیاری؛ به ویژه در مناطق دورافتاده و نابرخوردار هستند که با وجود داشتن پدر و مادر ایرانی هنوز از داشتن شناسنامه و حق هویت، محرومند … .
سخت است در ۷ سالگی بدانی که نیستی و شمرده نمی‌شوی. کودکی که بی‌صبرانه منتظر رسیدن زمان مدرسه و یادگیری‌ست تا درس بخواند و در آینده با انتخاب شغلی مناسب به مادر و پدر و اطرافیان خود کمک کند و در آبادی و آبادانی محل زندگی و آیندگان خود مؤثر باشد ولی گویی او در این آب و خاک وجود ندارد؛ در این آب و خاکی که برای بالندگی به استعدادهایی چون او نیازمند است که باشند، در آمار شمرده شوند و از تمامی حقوق یک کودک برخوردار باشند تا بتوانند رشد کنند و سبب رشد شوند.
نداشتن شناسنامه، کودک را از حقوق اولیه‌اش مانند حق_تحصیل و درمان و بسیاری از حقوق دیگر محروم می‌کند. امیدواریم مراحل اجرای قانون سرعت گیرد و برای کسانی که با امکانات محدود، از روستاهای دور به مراکز شهرستان‌ها مراجعه می‌کنند، تسهیلات بیشتری فراهم شود و قانون تمام کودکان این مرز و بوم را به رسمیت بشناسد.
پ.ن: *اعلامیه جهانی حقوق کودک؛ اصل ۳
* خبرگزاری ایسنا، احمد میدری، معاون رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!