در بهاری دیگر دیداری تازه کردیم با همکاران و داوطلبان مهروماه که کنارمان بودند تا تلاش برای تغییر را به ثمر برسانیم و با آغازی نو در مسیر برقراری عدالت اجتماعی استوارتر گام برداریم. حضورتان سبز و مانا
در یکی از مدارس پسرانه شهر ری که باید پناه کودک باشد، باز هم خبر رسید که مدرسه، میدانِ تحقیر و آزار شد. نه جنگی در کار بود، نه دشمنی از بیرون آمده بود. درد، از همان‌جا آغاز شد که باید محل امنی برای آموختن می‌بود: مدرسه. در یکی از مدارس ابتدایی شهرری، معلمی با سوءاستفاده از جایگاهش، کودکان کلاس پنجمی را با نام «تنبیه سربازی» به خلوت نمازخانه برد و زخم‌هایی زد که نه بر تن، که بر روح و روانشان ماندگار است. زخم‌هایی که شاید سال‌ها بعد، در اتاق روان‌درمانگر، تازه واژه پیدا کنند. والدین وقتی متوجه شدند، نشانه‌ها را دیدند: گریه‌های شبانه، کابوس، ترس از مدرسه، سکوت‌های ممتد. و وقتی سرانجام حرف‌ها به زبان آمد، با دیواری از انکار و بی‌پاسخ‌ماندن روبه‌رو شدند. مدیر مدرسه انکار کرد، مدارک نشان داده نشد، و معلم صرفاً «منتقل» شد؛ گویی کودک تنها خطایی در سیستم بوده که باید بی‌سروصدا پاک شود. اینجا مسئله فقط یک معلم متجاوز نیست. مسئله یک سیستم بی‌قانون و بی‌ضمانت است. سیستمی که در آن کودک هنوز موضوع نیست، بلکه شیء است؛ بی‌حق، بی‌صدا، بی‌پناه. در این سرزمین، قانونی برای حمایت از کودک وجود ندارد که الزام‌آور، اجراپذیر و بازدارنده باشد. آموزش و پرورش، تنها نامی مانده بر دیواری ترک‌خورده؛ و مدرسه، اغلب اولین جایی است که کودک طعم قدرتِ بی‌مهار و خشونت پنهان را می‌چشد. اگر معلم متجاوز است، ساختاری که اجازه می‌دهد او سال‌ها در خلوت نمازخانه در را ببندد، همدست این جنایت است. اگر پدر و مادری از ترس سکوت می‌کند، این جامعه‌ای است که «آبرو» را بر جان کودک ترجیح داده. اگر کودک از حرف زدن می‌ترسد، این ما هستیم که بلد نبودیم به او گوش بدهیم. کودک‌آزاری یک رویداد نیست؛ آینه‌ای‌ست از همه غفلت‌های ما در دل فرهنگی که کودک را جدی نمی‌گیرد، از نظامی که سکوت را پاداش می‌دهد و فریاد را مجازات می‌کند. و زخم‌هایی که امروز در دل آن کودکان مانده، فردا به شکل خشم، ترس، یا بی‌اعتمادی به جامعه برمی‌گردد. کودک، نیاز به امنیت دارد. نه در حرف، که در قانون. نه در شعار، که در نهادهایی با قدرت، با نظارت، با حمایت. و تا آن روز، ما مسئولیم؛ اگر نگوئیم، اگر ننویسیم، اگر نایستیم.
دوازدهم آوریل، روز جهانی آگاهی‌بخشی نسبت به وضعیت کودکان خیابانی است؛ روزی که جهان به یاد می‌آورد هنوز میلیون‌ها کودک در خیابان‌ها زندگی یا کار می‌کنند و از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم هستند. این کودکان، که حضورشان در خیابان نه از سر بازی یا کنجکاوی، بلکه نتیجه‌ای از فقر، بی‌عدالتی، بحران‌های اجتماعی و بی‌توجهی ساختارهای حمایتی است، نیازمند توجه و حمایت جدی جامعه هستند.
یادداشت افخم صباغ؛ مدیرعامل موسسه توانمندسازی مهروماه
متن کامل یادداشت را اینجا بخوانید.
طبق اطلاعات برگرفته از کتاب “پایان دادن به کار کودک در خیابان” در ایران درباره کودکان کار و خیابان و کودکان (درموقعیت‌های) خیابانی آمارهای مختلف و متناقضی اعلام می‌شود. برخی مطالعات مقدماتی حاکی از روند رو به گسترش این پدیده در شهرهای بزرگ ایران است. سیر نزولی دستمزدها و افزایش تورم در چند سال اخیر زمینه را برای فقر بیشتر خانواده‌ها و در نتیجه، افزایش کودکان کار فراهم کرده است. با توجه به وضعیت اقتصادی کنونی، احتمال تداوم این روند صعودی نیز بسیار است. آمارهای رسمی به‌روز نیستند، اما طبق اعلام سازمان بهزیستی سالانه ۶ هزار کودک خیابانی در مراکز این سازمان پذیرش می‌شوند. یونیسف کودکان خیابانی را به دو گروه تقسیم می‌کند: ۱. کودکان در خیابان که در خیابان کار می‌کنند ولی با خانواده و مدرسه در ارتباطند ۲. کودکان خیابان که در خیابان زندگی می‌کنند، با خانواده ارتباطی ندارند و شرایط بسیار دشوارتری دارند عوامل موثر در بروز این پدیده به دو دسته تقسیم می‌شوند: عوامل خانوادگی مانند فقر، خشونت، اعتیاد و بی‌سرپرستی. عوامل ساختاری مانند حاشیه‌نشینی، مهاجرت، جنگ و تبعیض قومی. کودکان باید در امنیت، با حمایت خانواده و جامعه رشد کنند، اما بسیاری از آنها در خیابان در معرض آسیب‌های جدی هستند که اثرات آن تا پایان عمر باقی می‌ماند. پیامدهای اصلی کار و زندگی در خیابان: از بین رفتن کودکی، اختلالات آموزشی، سلامت جسمی و روانی، اعتیاد، بزهکاری، سوءاستفاده، استثمار، و تبعیض جنسیتی وظیفه اصلی حمایت از این کودکان بر دوش دولت‌هاست که با ایحاد شرایط حمایتی و تقویت اقتصاد خانواده‌های کم‌درآمد و حمایت اجتماعی از آنها زمینه‌های بروز این پدیده آسیب‌زا را کمرنگ‌تر کنند. در کنار دولت‌ها خانواده، معلمان و مربیان کودکان و عموم مردم نیز در قبال این کودکان وظیفه مراقبت و حمایت دارند. به امید روزی که همه کودکان از حقوق اولیه خود برخوردار شوند و در خانه و خانواده‌ای امن کودکی‌شان را سپری کنند.
بار دیگر با حمایت و همراهی شما حامیان در کمپین نوروزی مهروماه توانستیم حال و هوای نوروز و شکوفه‌های بهاری را مهمان قلب کودکان و خانواده‌هایشان کنیم. در این مسیر فرصت این را داشتیم تا علاوه بر حمایت‌های مردمی شما از حمایت شرکت‌ها و مجموعه‌‌هایی چون شرکت صنایع غذایی مانا آژانس مسافرتی ایرسا رستورانهای زنجیره ای شیلا شرکت تولیدی صنعتی پرلیت تازیا شرکت طراحی و‌مهندسی ویستا فراز بهره ببریم. قدردان اعتماد و حمایت شما هستیم. به امید روزی که فرصت‌های برابر برای همه افراد جامعه فراهم شود.
کمپین “آموزش، امید، تغییر” پس از یک سال تلاش مداوم با حمایت و همراهی شما به پایان رسید و در این مدت توانستیم بیش از ۷۸٪ از مبلغ نهایی مورد نیاز را تامین کنیم و بار دیگر امید به تغییر و اثرگذاری در قلب‌هایمان پررنگ شد. از همه شما عزیزانی که در این کمپین شرکت کردید و در تغییر شرایط زنان و کودکان در معرض آسیب سهمی داشتید بی‌نهایت سپاسگزاریم و امیدواریم در سال جدید با همراهی و حضور شما سهم بیشتری در این تغییر داشته باشیم.
مددکاران اجتماعی، صدای بی‌صدایان و امید کسانی هستند که در تاریکی رها شده‌اند. آنها با دستانی پر از عشق و قلبی سرشار از تعهد، برای تغییر زندگی‌ها قدم برمی‌دارند. امروز، روز قدردانی از انسان‌هایی است که بی‌وقفه برای عدالت، حمایت و توانمندسازی تلاش می‌کنند. روز جهانی مددکاران اجتماعی گرامی باد؛ به امید دنیایی که در آن هیچ انسانی بی‌پناه نباشد.
در روزهایی که گرانی بیداد می‌کند با پیوستن به “کمپین نوروزی مهروماه”، باور امید و انسانیت را در قلب خانواده‌های اقشار تهی‌دست بکاریم.
هر زن قدرتمند، هر کودک آگاه، یک جامعه شکوفاخوشحالیم که اعلام کنیم با حمایت و همبستگی شما دوستان گرامی تا پایان دی‌ماه ۱۴۰۳ توانستیم بیش از ۷۰٪ از مبلغ کمپین را تأمین کنیم. ما معتقدیم که با همت شما می‌توانیم تغییرات بزرگی ایجاد کنیم.
اکنون که نزدیک به ۴۰ روز به پایان کمپین باقی مانده است با امید به آموزش و تغییر از شما درخواست می‌کنیم که با مشارکت در این کمپین و انتشار آن سهم ارزشمندی در ارتقای آموزش زنان و کودکان داشته باشید.
راه‌های مشارکت در کمپین
شماره حساب:
۲۰۲-۸۵۰-۵۳۵۸۸۱۳-۱
شماره کارت:
۶۲۷۴۱۲۱۹۴۰۰۰۱۶۱۳
شماره شبا:
IR۱۳۰۵۵۰۰۲۰۲۸۵۰۰۵۳۵۸۸۱۳۰۰۱
با حمایت و همراهی شما توانسته‌ایم در کمپین “آموزش، امید، تغییر” که از اسفند ماه سال گذشته (۱۴۰۲) آغاز شده و در سال جاری ادامه دارد مبلغ ذکر شده در این گزارش را تامین کنیم. با معرفی این کمپین به دوستان و آشنایان‌تان در مسیر آموزش کودکان و زنان در معرض آسیب همراه ما شوید.
اینجا موسسه «مهر و ماه» است.
موسسهای که از سال ۹۱ مأمنی شد برای زنان و کودکان در معرض آسیب‌های اجتماعی محلات حاشیه نشین تهران.
ما در مهروماه، حمایت از حقوق زنان و کودکان در معرض آسیب‌های اجتماعی، به ویژه کودکان کار وکودکان بازمانده از تحصیل را سرلوحه کار خود قرارداده و بر این باوریم که با ارائه خدمات حمایتی (بر بستر نگاه علمی مددکاری اجتماعی و روانشناسی و ارائه خدمات درمانی و بهداشتی و…)، آموزش و حرفهآموزی مادران و کودکان و در نگاه کلانتر آگاهیرسانی و ترویج حقوق زنان و کودکان، میتوان مسیر زندگی خانواده‌های بسیاری را در جهت مثبت تغییر داد.
کودکان همین امروز نیازمند حمایت و رسیدن به حقوق انسانی و اجتماعیشان هستند. فردا برای کودکان دیر است.
کلیه هزینههای موسسه مهر و ماه توسط حامیان مردمی تامین می‌شود.
برای مشاهده گزارشهای مالی موسسه اینجا را کلیک کنید.
واریز مبلغ به شماره حسابهای موسسه:
شماره حساب:
۲۰۲-۸۵۰-۵۳۵۸۸۱۳-۱
شماره کارت:
۶۲۷۴۱۲۱۹۴۰۰۰۱۶۱۳
شماره شبا:
IR۱۳۰۵۵۰۰۲۰۲۸۵۰۰۵۳۵۸۸۱۳۰۰۱