بایگانی دسته‌بندی: مقالات

امضای تفاهم‌نامه‌ای با عنوان «همکاری آموزشی، اجتماعی و فرهنگی» بین نیروی انتظامی و وزارت آموزش‌و‌پرورش، نگرانی‌های جدی میان فعالان حقوق کودک ایجاد کرده است. این اقدام برخلاف نقش مدرسه به عنوان محیطی امن برای کودکان است و آثار روانی و اجتماعی نگران‌کننده‌ای دارد.

ایرادات وارده به به این تفاهم‌نامه

۱. نقض اصل حاکمیت آموزشی طبق اصل ۳۰ قانون اساسی، آموزش باید تحت نظر وزارت آموزش‌و‌پرورش و نهادهای تخصصی باشد. ورود نیروهای امنیتی به این حوزه، ناقض حریم آموزشی و قانون است. آیین‌نامه‌های شورای عالی آموزش‌و‌پرورش نیز استفاده از تنبیه و حضور غیرتخصصی را ممنوع کرده‌اند.

۲. نقض تعهدات بین‌المللی بر اساس کنوانسیون حقوق کودک، دولت‌ها موظف به تضمین مصلحت عالیه کودک و آموزش رایگان و ایمن هستند. ورود نیروهای انتظامی، فضای آموزشی را از امنیت و آزادی تهی می‌کند.

۳. تعارض با قوانین ملی حمایت از کودک قانون حمایت از کودکان (مصوب ۱۳۹۹) تأکید دارد هر اقدامی که سلامت جسمی و روانی کودک را تهدید کند ممنوع است. دخالت نیروی انتظامی در امور آموزشی مغایر با این قانون است.

۴. تجربه‌های ناموفق گذشته مطالعات نشان می‌دهد حضور نیروهای انتظامی در مدارس منجر به ترس، بی‌اعتمادی و آسیب‌های روانی بلندمدت در کودکان می‌شود. همچنین این نیروها تخصص لازم برای ارائه خدمات تربیتی و مشاوره‌ای را ندارند.

با توجه به موارد فوق، این تفاهم‌نامه: برخلاف قوانین داخلی و تعهدات بین‌المللی است؛ باید فوراً لغو شود؛ آموزش باید به متخصصان تعلیم و تربیت سپرده شود؛ به جای حضور نیروی انتظامی، از مشاوران و روان‌شناسان آموزش‌و‌پرورش استفاده شود. ایجاد فضایی امن، آزاد و متناسب با حقوق کودکان، حق مسلم همه کودکان است!

دوستان و همراهان گرامی، در حالی سال نو را آغاز می‌کنیم که یاد سالی که گذشت، سنگینی خاصی بر دل‌هایمان دارد. سالی که در آن، بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیش از همیشه سایه‌ی سنگین خود را بر زندگی مردم به ویژه اقشار فرودست، انداخت. سالی که در آن، بسیاری از خانواده ها، با سفره‌هایی خالی‌تر، فشارهای سنگین‌تری را به دوش کشیدند و بسیاری از کودکان، نه در کلاس‌های درس، که در میدان‌های کار و مبارزه برای بقا بزرگ شدند. در سالی که گذشت، بسیاری از کودکان از حق اولیه‌ی خود، یعنی آموزش، بازماندند و شمار آن‌هایی که به جای نشستن پشت نیمکت‌های مدرسه، در کارگاه‌ها، خیابان‌ها و بازارها به کار گماشته شدند، بیشتر شد. نوجوانان و جوانانی که باید در آرزوی ساختن فردایی بهتر باشند، بیش از همیشه با ناامیدی و نداشتن چشم‌اندازی روشن برای آینده مواجه‌اند. اما با وجود تمام این دشواری‌ها، ما همچنان باور داریم که تغییر ممکن است. امید به اینکه دیگر هیچ کودکی برای تامین لقمه‌ای نان، آینده‌اش را در خیابان‌ها و کارگاه‌ها جا نگذارد، امید به اینکه زنانی که در این سال‌ها بار سختی‌ها را بر دوش کشیده‌اند، شاهد روزهایی باشند که حقشان از زندگی نادیده گرفته‌نشود. سال نو را با امید به تغییر، با تعهد به ایستادگی، و با آرزوی جهانی که در آن هیچ کس فراموش نشود، آغاز می‌کنیم. باشد که امسال، سالی باشد برای دیده‌شدن، شنیده‌شدن، و قدم برداشتن به سوی آینده‌ای که در آن ، حق همه برای یک زندگی شایسته به رسمیت شناخته شود. اما این امید تنها در سایه همبستگی و عمل معنا پیدا می کند. ما درمهروماه کنار همه‌ی زنانی که در برابر نبعیض ونابرابری ایستاده‌اند، در کنار تمام کودکانی که رویاهایشان را زیر فشار فقر و ناعدالتی از دست داده‌اند، ایستاده‌ایم. باور داریم که تغییر ممکن است، اگر کنار هم باشیم، سکوت نکنیم، اگر برای ساختن جهانی انسانی تر و برابر تلاش کنیم در این آغاز سال نو، آرزوی ما نه فقط روزهایی روشن‌تر، که عزمی جمعی برای ساختن جهانی عادلانه‌تر است. سال نو مبارک، با امید و همراهی برای ساختن فردایی بهتر موسسه مهر و ماه