امروز ۶ فوریه؛ “روز جهانی بردباری صفر در برابر ختنه زنان”
امروز ۶ فوریه؛ “روز جهانی بردباری صفر در برابر ختنه زنان”
شعار امسال: افزایش سرعت تغییر: تقویت ائتلاف‌ها و ایجاد جنبش‌ها برای پايان دادن به ختنه زنان
روز جهانی مبارزه با ختنه زنان، که هر ساله در ۶ فوریه برگزار می‌شود، به عنوان “روز جهانی بردباری صفر برای ختنه آلت تناسلی زنانه” نیز شناخته می‌شود. این روز توسط سازمان ملل متحد برای افزایش آگاهی و مقابله با این عمل غیرانسانی تعیین شده است.
ختنه زنان یا ناقص‌سازی جنسی زنان (FGM) یکی از شدیدترین اشکال خشونت علیه زنان و دختران است که در برخی فرهنگ‌ها به‌عنوان یک سنت یا باور مذهبی اجرا می‌شود. این عمل که شامل برداشتن جزئی یا کامل اندام‌های تناسلی خارجی زنانه است، نه‌تنها باعث آسیب‌های شدید جسمی و روانی می‌شود، بلکه نقض آشکار حقوق بشر و حقوق زنان محسوب می‌شود.
آسیب‌های جسمی، روانی و اجتماعی ختنه زنان
آسیب‌های جسمی:
درد شدید و شوک: بسیاری از موارد ختنه در شرایط غیربهداشتی و بدون بی‌حسی انجام می‌شود که باعث درد شدید و حتی شوک ناشی از خونریزی یا وحشت می‌شود.
خونریزی شدید: در برخی موارد، خونریزی شدید می‌تواند منجر به کم‌خونی حاد و حتی مرگ شود.
عفونت و بیماری‌های خطرناک: استفاده از ابزارهای غیربهداشتی و فقدان مراقبت پزشکی می‌تواند منجر به عفونت‌های شدید، سپسیس (عفونت خون) و حتی هپاتیت یا HIV شود.
مشکلات ادراری: آسیب به مجرای ادراری می‌تواند منجر به سوزش، حبس ادرار و عفونت‌های مکرر مجاری ادراری شود.
مشکلات قاعدگی: بسته شدن جزئی یا کامل واژن می‌تواند باعث درد شدید هنگام قاعدگی و تجمع خون قاعدگی در بدن شود.
مشکلات زایمان: ختنه زنان می‌تواند زایمان را دشوار و خطرناک کند، احتمال پارگی شدید واژن، خونریزی شدید، و حتی مرگ مادر و نوزاد را افزایش دهد.
ناباروری: آسیب به اندام‌های تناسلی داخلی می‌تواند باعث ناباروری شود.
آسیب‌های روانی:
اضطراب و افسردگی: بسیاری از زنان و دختران ختنه‌شده دچار اضطراب شدید، افسردگی و حتی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می‌شوند.
کاهش میل جنسی: ختنه زنان با آسیب به بخش‌های حساس، لذت جنسی را کاهش داده و می‌تواند منجر به عدم رضایت جنسی و مشکلات زناشویی شود.
ترس و وحشت مداوم: دخترانی که در کودکی ختنه شده‌اند، اغلب با ترس مداوم از ازدواج، رابطه جنسی، و زایمان زندگی می‌کنند.
احساس تحقیر و خشم: بسیاری از قربانیان ختنه احساس می‌کنند که بدنشان مورد تجاوز قرار گرفته و دچار کاهش عزت‌نفس می‌شوند.
ختنه زنان نه‌تنها پیامدهای جسمی و روانی مخربی دارد، بلکه یک مسئله‌ی حقوق بشری و جنسیتی است که مبارزه با آن نیازمند آگاهی‌بخشی، تغییر نگرش‌های فرهنگی، و اقدامات قانونی است.
۱. وسط زایمان فینت کردم. برای لحظاتی از این دنیا رفتم و بلوک زایمان پر از استرس شد. وقتی که برگشتم می‌شنیدم که زنگ زده‌اند به اورژانس که کسی بیاید و نوار قلبم را بگیرد و کسی از آن‌طرف خط داشت می‌گفت در اورژانس فقط مرد هست و مرد نمی‌تواند بیاید بلوک زایمان و داشتند بحث می‌کردند که مریض را هم نمی‌شود تکان داد. روبه‌رویم پوستر سیاهی بود که وسطش زنی بود که نوزادی را درونش دار زده بودند/زده بود و بالای پوستر نوشته بود “سقط عمدی جنین با مادر چه می‌کند؟”. دور زن دایره‌هایی بود که جواب سوال را می‌داد: احساس خشم، افسردگی، اختلالات عصبی،بی خوابی و خواب پریشان، احساس اضطراب و … بلوک زایمان پر از اضطراب بود تا اینکه کسی آن طرف خط قبول کرد که بیاید و از من نوار قلب بگیرد. در شرح وظایفش اینکار نبود. داشت لطف می‌کرد. کسی مجبورش نکرده بود که بیاید بالای سر من ولی مردهای اورژانس را کسی مجبور کرده بود که نیایند بلوک زایمان حتی وقتی که ممکن بود هر لحظه من بمیرم و شاید جنینم… برای کسی مهم نبود مادر در این حالت چه چیزی را تجربه می‌کند…احساس خشم، اضطراب، بی‌ارزشی…
هنوز جامعه از شوک آزار و جان دادن نیان دخترک ۶ سال بوکانی در نیامده است که بار دیگر خبر تلخ قتل یک دختر ۱۷ ساله در پیرانشهر به دست پدرش زخم کهنه آزار جنسی و خشونت علیه کودکان را آشکار ساخت.
۱. با نوزادم رفته ام به یک همایش. مسیر ورودی راهی برای عبور کالسکه ندارد. مرد خوش‌پوشی جلو می‌آید و کمکم می‌کند که کالسکه را از پله‌ها بالا ببرم و با مهربانی می‌گوید که خودش هم نوزاد دارد. ازش نمی‌پرسم بچه را کجا گذاشتی که توانستی بیایی به همایش. بدیهی است که بچه پیش مادرش است. این ولی اولین سوالی است که هرجا که بدون نوزادم می‌روم از من پرسیده می‌شود. من باید قبل از اینکه جایی بروم مشخص کرده باشم که نوزادم کجا می‌ماند در نبود من. چون بدیهی نیست که در نبود مادر، بچه پیش پدر می‌تواند باشد!
