شام هجران و غم فرقت یار آخر شد

زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود

عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

در آستانه تحویل آخرین سال قرن چهاردهم خورشیدی گویا انسان را چاره ای جز امیدواری نیست و ما محکومیم به قاعده طبیعت به نو شدن و دگرگونی و تحول و چه ناچاری دل انگیزو محکومیت دوست داشتنی! سال ۱۳۹۹ با نام ویروس کرونا عجین شد و امید که پایان آن با پایان شیوع فراگیر آن توام گردد.شوک کرونا عمیق ترین رکود اقتصاد بعد از جنگ جهانی دوم است که اقتصاد کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را تحت تاثیر قرار داده و کشور ما نیز از این تاثیرات بی بهره نماند.

اولین بازخورد چنین وضعیتی کاهش چشمگیر امنیت غذایی، سرانه بهداشتی ،آموزشی، سلامت روان و گسترش ناهنجاری های اجتماعی و بزهکاری است که بنا بر برداشت های میدانی موسسات فعال در این زمینه و نهادهای مسئول در سال ۹۹ تحقق یافته است. با وجود آنکه در بیانیه سال گذشته موسسه در آستانه تحویل سال ۱۳۹۹ از ضرورت توجه جدی نهادهای مسئول به حمایت مستقیم از اقشار آسیب پذیر سخن به میان آوردیم اما حقیقت آن است که در طی سالی که گذشت اقدامات موثر و بنیادین در این زمینه رخ نداد و جز اقدامات جزئی و مداخلات غیرحرفه ای نهادهای فاقد تخصص و تجربه در حوزه آسیب های اجتماعی و سیاست های ناکارآمد حمایتی و رفتارهای هیجانی سازمان ها و نهادهای مسئول شاهد اقدام موثری نبودیم. به همه اینها اگر رفتارهای پاندولی در زمینه بهره مندی از ظرفیت های جهانی واکسیناسیون را اضافه نماییم عمق نگرانی از نحوه مواجهه با ویروس کرونا و پیشگیری از آن و تبعات اقتصادی و اجتماعی آن نمایان می گردد.

در این میان متاسفانه در سال ۹۹ شاهد برخوردهای تنگ نظرانه و ایجاد محدودیت برای سازمانهای مردم نهاد فعال در حوزه آسیب های اجتماعی بودیم که به دلسردی و ناامیدی و کاهش انگیزه های نهادهای مدنی و داوطلب در شرایطی که جامعه بیش از هر زمان محتاج به آنهاست منجر خواهد شد.

موسسه‌ی مهر و ماه در آستانه سال نو با آرزوی شادی و سلامتی برای یکایک ملت ایران امیدوارست در طلیعه‌ی ورود به سال جدید شاهد بالندگی و آبادی و آزادی ایران زمین و شادمانی و سلامتی مردمان آن باشد. بهار می آید و برای آمدنش چشم انتظار هیچ چیز یا کسی نیست. می آید و حسن ختامی بر سرما و جمود و سکون می زند و خبر از تحول و سبزینگی می دهد. امید که حال همه جهانیان و مردمان ایران در بهار نو بهتر از همه ادوار پیشین باشد و با لبهای خندان و دلی شاد در پایان سال ۱۴۰۰ به استقبال قرن تازه برویم.