ماده‌ی ۲۴ پیمان نامه‌ی جهانی حقوق کودک:
«کشورهای طرف کنوانسیون حق کودک را برای برخورداری از بالاترین استاندارد بهداشت و از تسهیلات لازم برای درمان بیماری و توان‌بخشی به رسمیت می‌شناسند….»
در کمال ناباوری، بازگشایی مدارس از روز شنبه زمانی اعلام می‌گردد که نه فقط نشانی از روند رو به کاهش بحران کرونا را شاهد نیستیم بلکه افزایش شمار افراد مبتلا و درگیر ویروس کووید-۱۹ و تلفات ناشی از آن، عدم کنترل و مدیریت صحیح بحران را تایید می‌کند.
مشخص نیست با کدام امکانات بهداشتی مدارس و نیروهای انسانی مجرب و کدام برنامه‌ریزی قصد تجمع این همه کودک را در مدارس گرفته‌اند؟ پشت این تصمیم حیاتی آیا عوارض‌سنجی آن صورت گرفته است؟!
شیوع ویروس در مدارس می‌تواند جهشی فاجعه‌بار در آهنگ شیوع ایجاد کند و علاوه بر تحمیل بار مضاعف بر نظام درمانی، هجوم خانواده‌های نگران به بیمارستان‌ها و شیوع خوشه‌ای به خانواده‌ها را تشدید کند و بحران اجتماعی موجود را بحرانی‌تر کند.
حتی اگر کودکان، دارای ایمنی بالاتری نسبت به بزرگسالان باشند، اما ناقلان بالقوه‌ای هستند که همه‌ی افراد جامعه را درگیر می‌کنند. در خصوص افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله که در پیمان‌نامه، کودک محسوب می شوند، چه اندیشه‌ای شده است. خطر ابتلا برای این کودکان نیز دست کمی از افراد بزرگسال ندارد. متاسفانه مدیریت بحران خود بحران می‌آفریند. سلامتی افراد یک جامعه بالاترین شاخص رشد و توسعه هر جامعه‌ای محسوب می‌شود. در صورت تصمیم درست برای این امر نباید نگران عدم تحقق برنامه‌های عادی آموزشی جامعه شد؟!
چرا از تجربیات جهانی بهره نمی‌بریم ؟
