بعد از تعطیلی کلاسهای کودکان در موسسه و مدرسه رهیار به دلیل شیوع کرونا ، تصمیم گرفته شد که با کودکان ارتباط برقرار شود به دو منظور :
اول آنکه آموزش کودکان را دنبال کنیم تا وقفه ای ایجاد نشود. دوم آنکه این ارتباط ، نیازهای روحی و روانی کودکان آسیب را تا حدی تامین کند و بدانند که تنها نیستند و معلم هایشان بیادشان هستند . به همین منظور گروههایی در فضای مجازی تشکیل شد و تعدادی از معلمین موسسه و مدرسه داوطلب همکاری و حمایت از این برنامه شدند .
با سایر کودکان هم که به فضای مجازی دسترسی نداشتند بصورت تماس تلفنی از طرف مشاوران و معلمین ارتباط برقرار شده است .
آنچه که علیرغم مسائل و مشکلات موجود مجموعه معلمین و مشاوران را به ادامه ی کار تشویق می کند ، استقبال بچه ها و خانواده هاست . خانواده هایی که بعضا کم سواد و یا بیسوادند اما تلاش خود را می کنند تا پیوند آموزش و یادگیری قطع نشود و شور و هیجانی که از کودکان در ارسال صدا و یا نوشته هایشان دیده می شود گواه اثربخشی این جریان است .
