🔸قابی از دل “هرات” که امید را معنا می‌کند

ستاره، یکی از دختران توانمند مهروماه بود؛ دختری که سال‌ها در تیم داوری جشنواره کتاب مهر همراه‌مان بود و کتاب خواندن برایش نه یک سرگرمی، بلکه شیوه‌ای از زیستن بود. اما روزی رسید که مجبور شد ایران را ترک کند و به سرزمینی بازگردد که آن را «وطن» می‌نامند؛ سفری ناگزیر، نه انتخابی.
با این‌همه، ستاره در برابر جبر روزگار تسلیم نشد. مدت کوتاهی پس از رفتنش، تصمیم گرفت چراغ کوچکی از فرهنگ را در جایی روشن کند که سال‌ها از آن دور مانده بود: یک کتابخانه محلی کوچک به نام «کتابخانه دختران هرات». از ما خواست برایش کتاب بفرستیم و ما هم، با وجود همه دشواری‌ها و موانع، دست از تلاش نکشیدیم تا سرانجام چند کارتن کتاب را در نظر گرفتیم که به دستش برسانیم و همچنان در حال تجهیز این کتابخانه هستیم.
امروز آن قفسه کوچک، تنها چند کتاب نیست؛ نمادی از امید است. آغازی دوباره در سرزمینی که گویی با نور و آگاهی سر سازگاری ندارد.
در هفته کتاب و کتاب‌خوانی، تلاش ستاره و همه دخترانی را ارج می‌نهیم که با وجود محدودیت‌ها، مسیرشان را می‌سازند، می‌خوانند، می‌آموزند و شعله امید را نه فقط در دل خود، که در دل دیگران نیز زنده نگه می‌دارند.
به امید روزی که تمام دختران و زنان، در هر گوشه جهان، بی‌هیچ مانعی به منابع آموزشی دسترسی داشته باشند و با آگاهی‌ای که به دست می‌آورند، نوید جهانی برابر را برای همه ما به ارمغان بیاورند.
«ستاره»ُ نام مستعاری است برای حفظ حریم شخصی این دختر توانمند