پیش‌تر مژده تولید و توزیع صابون در کارگاه صابون‌پزی کوازدر سرباز را داده‌ایم، این بار با هم به سراغ زنی می‌رویم که این کار بزرگ را سرپرستی می‌کند.
خانم دهقانی، با دو کودک خردسالش از روستای شاردر به کوازدر می‌آید و دو دختر جوان از روستای کان، دستیارش هستند. ایشان فارغ‌التحصیل رشته شیمی از دانشگاه دولتی زاهدان است و علاوه بر کار در کارگاه صابون پزی در مقطع متوسطه و راهنمایی تدریس می‌کند. دانش‌آموزانش را به اندازه دستیاران جوانش در کارگاه دوست دارد و در هر دو محیط با عشق و انرژی کار می‌کند. می‌گوید از سر تصادف سر از رشته شیمی در دانشگاه درآورده و اوایل نگران بازار کارش بوده، اما هر چه گذشته بیشتر به این رشته به خصوص بخش آزمایشگاهش علاقه‌مند شده است. او در حال حاضر، مادری، معلمی و سرپرستی کارگاه را توأمان انجام می‌دهد. وقتی صحبت از کودکانش می‌شود، از علاقه آنها به کارگاه و اتاق بازی که برایشان فراهم شده و نیز از راحتی خیال و آسودگی خودش در هنگام کار، حرف می‌زند.
دهقانی از دلواپسی‌هایش برای تولید اولین صابون می‌گوید: «وقتی سفر آقای احمدی به دلیل کرونا لغو شد و قرار شد صابون را خودمان تولید کنیم، اولش خیلی سخت بود و نگرانی‌های زیادی داشتم، اما خدا را شکر، تولید اولین محصول بدون مشکل انجام شد.» با خنده اضافه می‌کند: «البته یک بار هم محصول خراب شد، اما بعد از آن دیگر چنین اتفاقی نیفتاد.»
سرپرست کارگاه با شوق از خوشحالی‌اش در هر مرتبه تولید صابون می‌گوید و سخت‌ترین بخش کار را وقتی می‌داند که یک قطعه یا دستگاه خراب می‌شود و خودشان نمی‌توانند درستش کنند. در عوض، جذاب‌ترین و لذت‌بخش‌ترین قسمت کار آماده شدن محصول نهایی است. دهقانی خوشحال است که محصول کارگاه در روزهای کرونایی می‌تواند سهمی در سلامت و تندرستی همشهری‌هایش داشته باشد. در پایان می‌گوید، چیزی که بیش از همه خوشحالش می‌کند، این است که می‌بیند زنان درس می‌خوانند، کار می‌کنند و برای خودشان و اجتماع مفید هستند.
به امید موفقیت و حضور پررنگ تر زنان در جامعه
