تاریخچه و نحوه تأسیس مهر و ماه
رشد ناموزون اقتصاد و تضادهای اجتماعی منجر به پیدایش حاشیه‌نشینی و ایجاد گروه‌های حاشیه‌ای در جوامع شهری شده است. شهرنشینی در تهرانِ در حال توسعه با آهنگ شتابانی گسترش می‌یابد. به رغم این‌که امکانات اشتغال مولّد برای مهاجران و جمعیت مازاد انسانی به فضای شهری فراهم نبوده و امکانات، تسهیلات زیربنایی و کالبدی شهر نیز با افزایش جمعیت شهر متناسب نیستند، ولی جمعیت نوظهورِ تهیدست، داخل فضای شهرشده و بی‌آنکه بتواند جذب بازار کار شود یا دست‌کم به عنوان نیروی کار ارزانِ فاقد مهارت، سکونت‌گاه‌ها و محله‌های نامتعارف را از قبیل زاغه‌ها و آلونک‌های حاشیه‌ای برپا کرده‌اند.
حذف قشرهای کم‌درآمد از نظام برنامه‌ریزی یا لحاظ نکردن آن‌ها به عنوان گروه‌های هدفِ موردحمایتْ در سیاست‌گذاری شهری که به ناچار موجب برنامه‌ریزی خودبه‌خودی کم‌درآمدها برای تأمین سرپناه می‌شود، در دل منطقه‌ی نسبتاً برخوردار از ثروت تهران، حاشیه هایی همچون جزیره فقر شکل گرفته است که نمودار بارزی از توزیع نابرابر امکانات و ثروت است. مطالعات جامعه‌شناسی شهری بیانگر این موضوع است که توانمندسازی محرومان و به حاشیه‌رانده‌شدگان و ساماندهی بافت‌های نابسامان شهری از موضوعات و مسائل مهم توسعه شهری کشور است.
توانمندسازی نوعی نگرش به پدیده حاشیه‌نشینی است که در آن دولت‌ها می‌کوشند به جای نگرش مقابله و تخریب، محیطی توانمند تحت‌شرایطی فراهم آورند که مردم ساکن در این منطقه با استفاده از منابع تحت مالکیت خود و تولیدشان بتوانند راه‌حل‌هایی محلی برای مشکلات ساکنان و سرپناه خود پیدا کنند.با توسعه فرآیندهای توانمندسازی سبب خواهد شد که ساکنان این محله بتوانند به مانند ساکنان سایر بخش‌های شهری در تعاملی سازنده به گسترش کیفی اوضاع سکونتی خود بپردازند.
مرکز توانمند سازی زنان و کودکان مهر و ماه در سال ۱۳۹۱ در منطقه فرحزاد؛ یکی از مناطق حاشیه ای که بیشتر خانواده ها در شرایط زیستی سختی به سر می برند در منطقه 2 شهرداری در کلان شهر تهران، آغاز به کار کرده است.
این مرکز به همت جمعی از داوطلبان دغدغه مند نسبت به جامعه و به خصوص زنان وکودکان راه اندازی شده و بیش از هر چیز هدف خود را پاسخگویی به رفع برخی از آسیب های اجتماعی و بهبود وضعیت زندگی ساکنین محل قرارداده است.
