۳۴ سال از زمانی که پیمان نامه حقوق کودک تصویب شد، میگذرد. آن روزها احتمالا مردمان دنیا فکر میکردند میتوان دنیای بهتری برای کودکان ساخت و این پیمان نامه تبدیل شد به محبوب‌ترین پیمان‌نامه سازمان ملل که همه کشورها آن را پذیرفتند به جز یک کشور؛ ایالات متحده آمریکا.
۳۴ سال از تصویب پیمان نامه حقوق کودک میگذرد؛ پیمان‌نامه‌ای که ماده ششم آن بر حق ذاتی کودکان برای زنده ماندن و رشد کردن تاکید می‌کند و سی و چهارمین سالگردش مصادف شده با روز چهل و چندم جنگ غزه. جنگی که می‌گویند در سه هفته اولش، تعداد کودکانی که کشته شدند از میانگین سالانه تعداد کودکان کشته شده در همه دنیا در ۳ سال گذشته بیشتر بوده و حالا کسی چه میداند، ۴هزار کودک کشته شده‌اند یا ۵هزارتا؟ هر ساعت ۵ کودک دارند کشته می‌شوند یا ۱۰ تا؟
در ۳۴ اُمین سالگرد تصویب پیمان‌نامه‌ای که ماده دوم آن می‌گوید همه کشورهای عضو باید بدون هیچ‌گونه تبعیضی از جهت نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقاید سیاسی، ملیت، جایگاه قومی و اجتماعی، مالی، عدم توانایی، تولد و یا سایر احوال شخصیه والدین و یا قیم قانونی، حقوق کودکانی که در حوزه قضایی شان زندگی می‌کنند را محترم بشمارند و تضمین کنند؛ در کشور همسایه ما دوسال است که دختران بیشتر از کلاس ششم اجازه ندارند درس بخوانند و در کشور خودمان، سال تحصیلی قبل در حالی آغاز شد که ۹۱۱ هزار کودک بازمانده از تحصیل بودند و ٢٧۹ هزار کودک ترک تحصیل کرده بودند. اینها تنها آمارهای رسمی است و بسیاری کودکان از جمله کودکانی که اوراق هویتی ندارند حتی در آمار نیز جایی ندارند.
در ۳۴ اُمین سالگرد تصویب پیمان‌نامه‌ای که ماده سوم آن می‌گوید منافع کودکان باید مهم‌ترین ملاحظه در تصمیم‌گیری‌های مؤسسات رفاه اجتماعی عمومی و یا خصوصی، دادگاه‌ها، مقامات اجرایی و ارگان‌های حقوقی باشد، نزدیک به ۱۶۰ میلیون کودک کار در دنیا وجود دارند که اغلبشان در کشورهای عقب نگه داشته شده زندگی می‌کنند و میتوان ردپای سود حاصل از کار ارزان قیمتشان را در شرکت‌های بزرگ و مشهور کشورهای توسعه یافته دید.
۳۴ سال از زمان تصویب پیمان‌نامه میگذرد و در کشورمان هروز شاهد تعداد بیشتری از کودکان کار در خیابان‌های هستیم و این جدا از هزاران کودکی است که در بخش‌های کشاورزی، کارگاهی و حتی در منازل کودکی خود را برای به دست آوردن لقمه‌ای نان می‌فروشند.
۳۴ سال از تصویب پیمان نامه‌ای میگذرد که ماده ۲۴ آن بهره‌مندی از بالاترین معیارهای بهداشت و سلامت را حق کودکان میداند اما در کشور ما بر اساس آمارهای رسمی یک سوم جمعیت زیر خط فقر مطلق هستند و بدیهی است که کودکان قربانیان خاموش این فقرند.
۳۴ سال از تصویب پیمان‌نامه‌ای میگذرد که ماده ۲۸ و ۲۹ آن بر آموزش عمومی، رایگان و باکیفیت تاکید دارد و در کشور ما بر اساس نتایج آزمون بین المللی پرلز ۴۱ درصد کودکان در پایه چهارم ضعف جدی در خواندن، نوشتن و درک مطلب دارند. متوسط این نسبت برای کشورهای شرکت کننده در این آزمون ۶ درصد بوده است.
۳۴سال از تصویب پیمان نامه حقوق کودک میگذرد و ما در موسسه مهروماه تلاش می‌کنیم به سهم خودمان باری از تن‌های رنجور، روان‌های خسته و قلب‌های شکسته کودکان برداریم و دنیا را برایشان قدری زیباتر کنیم.
ما تلاش می‌کنیم اما می‌دانیم تا زمانی که قدرت‌ها چه در سطحی ملی و چه در سطح جهانی نخواهند نمی‌توان به ارمان‌هایی دست یافت که ۳۴ سال پیش در مورد آن در سطح جهانی توافق شد.
این روزها بیش از هر زمان دیگر رویای دستیابی به این آرمان‌ها تیره و تار شده است و دنیا برای کودکان به‌ویژه در این گوشه جهان با بوی فقر و مرگ و ناامیدی عجین گشته است. این روزها بیش از هر زمانی به یادآوریآرمان‌های تصویب شده در ۳۴ سال پیش نیاز داریم.
